zondag 27 september 2009

It's time to say goodbye...

En weer is er een vakantie voorbij. En nee, het is niet voorbij gevlogen. Okee, eerlijk is eerlijk, alleen de laatste week ging erg snel, maar dat komt ook omdat we het in die week wat rustiger aan hebben gedaan, wat langer hebben uitgeslapen enzo. Ge-relaxed, dus.

We mogen vanmorgen om 4 uur ons mandje uit. Het vliegtuig vertrekt nl. om 7.15 uur en we moeten ongeveer 2 uur vantevoren aanwezig zijn op het vliegveld. We hebben allebei slecht geslapen, maar hopelijk helpt dit om later tijdens de vluchten wat te pitten.

Snel pakken we de laatste spulletjes in en dan is het toch echt tijd om uit te checken. Bij de receptie is het rustig. Hoe kan het ook anders? Het is nog maar net 4.30 uur geweest!
Meteen zetten we de navigatie aan en die leidt ons weer netjes richting vliegveld. Ook als inene de oprit die wij moeten hebben, is afgesloten wegens wegwerkzaamheden. Meteen wordt het detour signaal opgepikt. Iets later dan gepland komen we aan bij de car rental return. We leveren de auto in, geven nog wat details en we kunnen richting de bussen die ons terugbrengen naar het vliegveld. Als we bij de terminal komen, kunnen we meteen vanuit de bus de bagage overdragen aan de mensen van Delta. Ja, op straat dus. Zo gaat dat hier. Heel handig. Zo ontloop je de drukte binnen in de hal. En we hebben geluk. Onze koffers worden niet gewogen! Dus zien ze ook niet dat de koffers wellicht te zwaar zijn.

De bagage afhandelaar zegt tegen mij "Are you flying to Amsterdam today?" en op mijn bevestigende antwoord zegt hij "Keep your fingers crossed!"...
De vraag wat hij hiermee bedoelt, stel ik niet. Er zijn me iets teveel arrestaties geweest de laatste weken van mogelijke terroristen, dusse onthoud ik me van commentaar. Als er wat speelt, blijf ik liever in het ongewisse, zeg maar.

We gaan naar binnen en zoeken de gate op waar we naar toe moeten. Hier gaan we direct door de TSA controle, zeg maar de marechaussee. Het gaat er gemoedelijk aan toe en we kunnen door naar de volgende controle. Hier gaat het als volgt: schoenen uit, riem af (als je die om hebt), jasje uit, alles in de bak, laptop uit de tas en apart in een bak, evt. vloeistoffen apart door de scanner (vergeet ik altijd en niemand die dat merkt), zakken leeghalen en door de scanner!

Natuurlijk begint dat ding te piepen als ik er door heen loop, maar omdat ik niets in mijn zakken heb, geen riem om heb en de wanden niet geraakt heb, mag ik er nog een keer doorheen. Dit keer gaat het goed en kan ik doorlopen. Ik verzamel mijn spullen weer en loop naar een rustig plekje. Zo te zien hebben we precies de goeie rij uitgekozen, want in de andere rij wordt iedereen volledig gecontroleerd.

We halen ons vertrouwde bakkie koffie met wat lekkers en peuzelen dat bij de Starbucks op. Aangezien het allemaal voorspoedig is verlopen, hebben we de tijd.

Zodra we kunnen boarden, zijn we er weer snel bij. We vertrekken op tijd en de verwachting is dat we er slechts 3 uur over zullen doen. Dat betekent dat we een half uur inhalen!
Op het moment dat we dichterbij Atlanta komen, begint het gedonder. Onweer en regen. Het is al dagen (of weken) zeer slecht weer in het (zuid)oosten van het land. Met als gevolg overstromingen in Georgia waarbij doden zijn gevallen. Niet leuk dus.

Van overstromingen hebben wij geen last. Wel van onweer dat het vliegtuig raakt, maar we blijven gewoon in de lucht hangen. Toch fijn om te weten dat een vliegtuig echt tegen bliksem kan! Ook hebben we een onwijze turbulentie waarbij we goed door elkaar worden geschud en het cabinepersoneel ook moet gaan zitten! Van een tukkie doen komt dus niets terecht tijdens deze vlucht...

Nog steeds met een half uurtje voorsprong landen we in Atlanta, waar het inmiddels op lijkt te knappen. En we gaan een tijdzone vooruit, nl. 3 uur. Dat betekent nog 6 uur verschil met Nederland. We sms-en wat met het thuisfront en gaan maar weer een bakkie leut halen, dit keer bij de Caribou. Da's ook lekker.
We zoeken een plekje waar we kunnen zitten en waar we rustig ons bakkie op kunnen drinken. En natuurlijk hebben we geluk. Een stewardess en piloot staan net op om te vertrekken. We maken nog een praatje en dan gaan we lekker zitten.

Om ons heen zijn allemaal mensen druk bezig met internetten, dus haal ook ik mijn laptop tevoorschijn. En als ik 'm tevoorschijn haal, pakt Monique 'm ook. Ik moet wel, ik loop nog 3 dagen achter met het plaatsen van de blogs. Het erge is dat ik ze ook nog moet schrijven! Ik gooi er snel 3 op het blog en bewaar de aller- allerlaatste voor thuis.

We gaan nog snel iets eten bij de T.G.I. Fridays en halen dan nog wat te snacken voor in het vliegtuig. Op de heenvlucht was het eten niet te hachelen en ik hou mijn hart vast. Het hebben van honger in het vliegtuig vind ik verschrikkelijk, dus ben ik graag goed voorbereid. En Monique doet vrolijk mee.

Inmiddels kunnen we bijna beginnen met boarden en zodra we in het vliegtuig zitten, zien we dat het vreselijk weer is. Het stortregent, bliksemt en onweert! We rijden wel weg van de gate, maar daarna stopt het. We wachten tot het weer opklaart... En dat betekent een wachttijd van ruim een uur! Als we eindelijk vertrekken, geeft de piloot al aan dat er zeker anderhalf uur veel turbulentie zal zijn, maar dat het later op zal klaren. Gelukkig, want ik heb nog steeds goeie hoop om een paar uurtjes te kunnen slapen. Mijn ogen willen alleen nog maar dicht.

Ruim 8 uur later arriveren we op Schiphol. Geslapen heb ik niet, want de turbulentie hield niet op, maar ik voel me redelijk fris en fruitig. Zoals verwacht was het eten vreselijk, maar gelukkig hadden we hier op gerekend. We gaan snel naar de bagageband waar onze bagage voor de verandering al snel aankomt. Via de 'Niets aan te geven' uitgang (natuurlijk) gaan we naar buiten...
Onderweg naar huis kijken we terug op een geweldige vakantie. We hebben niet alles kunnen doen wat we wilden doen, maar dat geeft niet. Op alles waren we voorbereid, dus ook op evt. tegenvallers. Dat we de high clearance auto in moesten leveren hadden we niet kunnen voorzien, maar ook de regenval in de gebieden waar we deze auto nodig hadden niet. Dat kwam dus mooi uit! En gelukkig stond er genoeg op onze lijst om alle dagen voldoende te kunnen vullen. En het geeft ons een reden om weer terug te gaan.

Voor dit jaar is het voorbij. Ik hoop dat jullie met plezier meegelezen hebben en hartelijk bedankt voor jullie reacties! Erg leuk om te lezen.

It's time to say goodbye... Tot volgend jaar! Tot blogs!

En nee, natuurlijk ben ik het niet vergeten. De foto's hadden jullie nog tegoed van de laatste dagen, dus bij deze...

http://picasaweb.google.nl/MoniquedeHeus/BryceCanyonHike?authkey=Gv1sRgCKHFtr7yi-raIQ&feat=directlink

http://picasaweb.google.nl/MoniquedeHeus/LasVegas?authkey=Gv1sRgCJO3gL_y6O7YLA&feat=directlink

http://picasaweb.google.nl/MoniquedeHeus/ValleyOfFire?authkey=Gv1sRgCN6dg-q4jOfc9gE&feat=directlink

http://picasaweb.google.nl/MoniquedeHeus/WatsonLake?authkey=Gv1sRgCL_65cOBnK_yPw&feat=directlink